Rozdział 22:

- No w cholerę,wiedziałem że staniemy w korku.-krzyknął nagle Michał,aż podskoczyłam ze strachu.

- Chcesz żebym zawału dostała?-zapytałam.

- Patrz jak kretyn się wpieprza,kto ci idioto dał prawo jazdy?-krzyczał,ale dobrze wiedział że go nikt nie usłysz,a tylko psuje mój słuch swoimi wrzaskami.

- Michał spokojnie.-powiedziałam.

- Jakie spokojnie,zobacz co on robi.No kretyn.

- Michał nic się nie stanie jak postoimy w korku,przecież zbliżają się święta to więcej ludzi.-powiedziałam.Nagle na ulicy zrobił się taki korek że żadne auto nie mogło już ruszyć.

- Nie to normalnie dzieję się na złość dla mnie.Teraz się wszystko mści.-gadał i tak gadał przez resztę drogi w Jastrzębiu byliśmy dopiero 22:00.Michał był strasznie wkurzony,bałam się nawet do niego przytulić,a o zapytaniu o coś to już nie wspomnę.Usiadł na kanapie i tak siedział,postanowiłam poprawić mu trochę humor.Podeszłam do niego i usiadłam mu okrakiem na kolanach.

- Kochanie,nie denerwuj się już,jesteśmy już w domu i możemy zacząć się sobą cieszyć.-powiedziałam i przytuliłam go.

- Widziałaś jak tamten koleś się nam wpieprzył,na pewno bylibyśmy wcześniej w domu gdyby nie on.-znowu zaczął.Boże faceci w tych sprawach są bardzo wkurzający.Chodzi mu cały czas o tego samego kolesia no proszę was.

- No dobra,ale o tej dziewczynie nie wspomnisz jak ją grzecznie przepuściłeś bo ładne oczka do ciebie zrobiła.-powiedziałam i wstałam z jego kolan.

- Oj nie przesadzaj.-powiedział i poszedł do kuchni,ale ja tak łatwo nie odpuszczam.

- No co mam racje a ty nie chcesz się przyznać?-zaśmiałam się.

- Nie prawda,a co tobie pewnie spodobał się ten facet który się nam wpieprzył w drogę?-krzyknął.

- Jesteś nie normalny.-też krzyknęłam.

- Ja jestem nienormalny,normalna się odezwała.-powiedział.

- Na pewno normalniejsza od ciebie.- i tak nasza kłótnia troszkę pobyła,a skończyła się tym że poszłam spać do salonu,na kanapę.Bo postanowiłam z nim nie spać.Strasznie się kręciłam i zasnęłam dopiero około 2:00,jeszcze jutro dostanie,a tak na prawdę dzisiaj za to że nie przyszedł mnie przeprosić i powiedzieć żebym przyszła do sypialni.

Rano obudziłam się o 10:00.Gdy otworzyłam oczy zobaczyłam że nie jestem w salonie na kanapie tylko w łóżku w sypialni.Cholera to ja lunatykuję?Nagle do pokoju wszedł Michał.

- Czego tu?-zapytałam,a on za pleców wyciągnął piękny bukiet kwiatów.

- To dla ciebie,chciałem cię przeprosić za swoje zachowanie.-zrobił minę jak kot ze Shreka i co ja mogłam zrobić,oczywiście że wybaczyć.Wstałam i podeszłam do niego.

- Wybaczam.-pocałowałam go.

- Ale mam jeszcze jeden prezent.-i podał mi torebkę z prezentem.A z niej wyjęłam klubową koszulkę Michała.

- Dziękuję ci skarbie.-przytuliłam go.

- No i masz ją ubrać na dzisiejszy mecz,żeby wiesz ludzie wiedzieli czyja jesteś.-uśmiechnął się.

- A czyja jestem?-zaśmiałam się.

- Ja ci zaraz pokażę czyja.-pocałował mnie,ale co niczego nie mogło dojść bo za zadzwonił dzwonek do drzwi.Michał poszedł otworzyć i usłyszałam jak do mieszkania wchodzi spora grupa ludzi jak wyszłam do salonu to aż stanęłam z wrażenia.

- Cześć-powiedzieli do mnie chórem grupa facetów.

- Cześć.-uśmiechnęłam się nieśmiało.

- Chłopaki poznajcie to moja dziewczyna Berenika,kotku poznaj najlepszą drużynę w Polsce............





Przepraszam że taki krótki ale obiecuję jutro dłuższy :) Nareszcie koniec egzaminów mniej stresu i będą dłuższe rozdziały :) Dziękuję za wszystkie komentarze i zapraszam do dalszego komentowania,widzimy się jutro.
Pozdrawiam Aga