Rozdział 18:

- Tato zrozum mnie ja też mam swoje zainteresowania.-powiedziałam.- Nie chcę grać w siatkówkę,nie mam do tego talentu.W teatrze jest wspaniale.

- Tego jeszcze nie było żeby moje własne dziecko mnie okłamywało i to jeszcze dwa lata.Nie wstyd ci że udawałaś skręcenie nogi że kłamałaś mi w żywe oczy.Wstyd mieć taka córkę.-powiedział a ja zaczęłam płakać.-Teraz będę musiał się wstydzić przed wszystkimi,bo moja córka woli wydurniać się w teatrze.Załatwiałem ci treningi z drużynami a ty tak wszystkich okłamywałaś.Powiem jeszcze raz wstyd.Iwona jedziemy.-ojciec wsiadł do samochodu.

- Córeczko dlaczego mi nic nie powiedziałaś?

- Mamo ja chciałam ale bałam się właśnie takiej reakcji taty.-wydukałam.

- Porozmawiam z nim ale ty powinnaś też przemyśleć te kłamstwa.-powiedziała i wsiadła do samochodu i razem odjechali.Z ośrodka wyszedł Michał.

- Kochanie co się stało?-zapytał gdy zobaczył że płaczę.

- Zabiję ją.-powiedziałam i pobiegłam na stołówkę,gdzie powinna być Gośka.Wbiegłam,a wszyscy zwrócili głowy w moja stronę,trenerów nie było więc nie zawahałam się i zaczęłam na nią wrzeszczeć.

- Zabiję cię za to co zrobiłaś.-podeszłam do niej.

- Dawaj a ja powiem wszystko....-przerwałam jej.

- Co pójdziesz na skargę do swojego wujka?-zaśmiałam się.

- Słuchaj jeszcze wiele przed nami,zniszczę ci życie do końca.Teraz zabiorę ci Michała.-szepnęła,tak żebym tylko ja usłyszała.Nie wiele myśląc zrzuciłam się na nią.Strasznie się szarpałyśmy,nasze włosy leciały w każdą stronę.

- Dziewczyny spokój.-krzyknął Igła,ale to nie podziałało.Nie dam zabrać sobie Michała,on na zawsze zostanie mój,nawet gdyby miał zawalić się cały mój świat,nikt mi go nie zabierze.

- Słońce przestań.-powiedział Michał i złapał mnie wokół pasa i wyszedł ze mną na dwór.Nie wiele myśląc zaczęłam płakać.Usiadłam na krawężniku i płakałam.- Kochanie co się stało?-zapytał kucając przede mną.

- Gośka powiedziała rodzicom o teatrze,o konkursie.-mówiłam zapłakana.

- Skąd ona wiedziała o tym?-zapytał w lekkim szoku.

- Nie wiem,ale ojciec jest obrażony.Mam dość,wszystko mi się sypie.-on nic nie powiedział tylko mnie przytulił.

- Chodź do środku,załatwimy to razem.-pocałował mnie w głowę i poszliśmy do mojego pokoju,ale po drodze oberwało mi się od trenera,ale to była normalka.Nie mogłam spać,więc około 2:00 poszłam do pokoju Michała.Zapukałam i grzecznie czekałam jak ktoś mi otworzy.

- Słonko a co ty tu robisz?

- Michał nie mogę spać,przygarniesz mnie?-uśmiechnęłam się.

- Ciebie zawszę.-weszliśmy do pokoju i od razu zasnęłam.

Rano obudziłam się około 8:00,poszłam szybko do siebie się przebrać.

- Ber jak się czujesz?-zapytała Hania.

- Jak się mogę czuć,mój sekret wyszedł na jaw.-powiedziałam smutna.

- Wiesz nigdy tego nikomu nie opowiadałam,ale powiem tobie.

- O czym chcesz mi powiedzieć?-zapytałam siadając obok niej na łóżku.

- To było w drugiej klasie gimnazjum,niestety z Gośką jestem od lat w klasie.Kiedyś się przyjaźniłyśmy,byłyśmy takimi papużkami których nie dało się rozłączyć.Mówiłyśmy sobie wszystko,i nagle w moim życiu wydarzyło się nie miłe wydarzenie.Podkochiwałam się w nowym koledze w klasie.Rafał był na prawdę cudowny,ale Gośce też się spodobał,wtedy strasznie się pokłóciłyśmy o niego i zaczęło się moje piekło.Niby ją znałam ale nie wiedziałam że jest zdolna to takich czynów.Na jednej z szkolnych imprez stanęła na scenie i powiedziała że się w nim kocham,było to wielkie upokorzenie.Rafał strasznie się ze mnie śmiał,nie wytrzymałam ciśnienia i wylądowałam w szpitalu.Wtedy zaczął się mną opiekować Jarek,i on pomógł mi wyjść z tego wszystkiego.Wiem co czujesz ale nie możesz się załamywać,bo chowanie głowy w piasek nic nie da,musisz pokazać że masz siłę by walczyć.-słowa Hani dały mi dużo do myślenia.

- Bardzo mi przykro że musiało cię coś takiego spotkać,i wiem jak musiałaś się czuć.-przytuliłam ją.

- Walcz o to co ci się należy.-uśmiechnęła się.

- Dzięki.-później zeszłyśmy do stołówki.Chłopaki cały czas dziwnie się na mnie patrzyli.

- Mogę wiedzieć o co wam chodzi?-zapytałam w końcu.

- Szerze chcemy wiedzieć za co walnęłaś Gośce.-odezwał się Piotrek.

- Piotrek zamknij się.-uciszali go.

- Zasłużyła sobie na to,dobra to o której trening?-zapytałam.

- Za 20 minut.

- Dobra to ja spadam się szykować.-wyszłam ze stołówki i udałam się do pokoju.Na treningu nie było nic takiego fajnego,ale postanowiłam coś bardzo ważnego w swoim życiu i musiałam przekazać to Michałowi.

- Ber ty chyba zwariowałaś,chcesz to wszystko rzucić,zniszczyć to co udało nam się zbudować?.......

I mamy kolejny :) Przepraszam ze taki troszkę słaby i krótki,ale taki zły humor przez tą pogodę,nic tylko się chce spać.Obiecuję następny będzie ciekawy i na pewno nie taki nudny i będzie o wiele dłuższy :)Zapraszam serdecznie w sobotę na kolejny i zachęcam do komentowania :)

Chciałam wam serdecznie złożyć życzenia z okazji zbliżających się świąt i żeby wreszcie nastała ta piękna wiosna.Ja niestety wielki stres bo od razu po świętach egzaminy o masakra :( Widzimy się w sobotę.

Pozdrawiam Aga