Rozdział 10:

- Hej mała.-uśmiechnął się do mnie.

- Hej,co ty tu robisz?-zapytałam.

- Przyszedłem zobaczyć występ mojej dziewczyny.-podszedł do mnie i objął mnie swoimi ramionami.

- Dziewczyny?-zapytałam.

- Kocham cię,bardzo za tobą tęskniłem.Nie jestem na ciebie zły.

- Wiesz jak ja tęskniłam.-zaśmiałam się.- No dobra,a jak się podobał występ?

- Byłaś genialna.Ale mam nadzieje że kiedyś zobaczę cię bez peruki.-popatrzył mi w oczy.

- Zobaczysz.-pocałowałam go.

- Ej zakochań....-do garderoby wparował Zbyszek.-Nie chciałem przeszkadzać,ale Misiek zbieramy się do domciu.-zaśmiał się Zibi.Szybko się przebrałam i pod teatrem pożegnałam się z chłopakami.Powolnym spacerkiem wróciłam do domu.

- Jestem.-krzyknęłam.

- Córeczko chodź do salonu.-weszłam a tam zobaczyłam trenera Nyskiej drużyny dziewczyn.

- Witaj Bereniko.-powiedział do mnie.

- Dzień dobry.

- Posłuchaj mam dla ciebie propozycję,wiesz dostaliśmy taką ofertę że możemy pojechać do Spały i trenować z siatkarzami.Bardzo chciałbym żebyś z nami pojechała.-uśmiechnął się do mnie.

- Zaskoczył mnie pan w tym momencie.Mogę to przemyśleć?-zapytałam.

- A co tu myśleć córeczko?-zaśmiał się tata.-Pewnie że jedzie.-odpowiedział za mnie.Właśnie takie było całe moje życie,wszystkie decyzję podejmował za mnie ojciec.Trener się uśmiechnął i pożegnał się.

- Tato dlaczego podejmujesz za mnie decyzję?-zapytałam.

- Córeczko to dla ciebie szansa,a poza tym potrenujesz z reprezentacją,Bartek będzie miał cię na oku.Za dwa tygodnie wyjeżdżasz.

- Jak to za dwa?-przecież za dwa tygodnie jest konkurs.

- Normalnie,spokojnie w szkole masz wszystko usprawiedliwione.-rodzice poszli do kuchni,a ja tępo patrzyłam w okno w salonie.Boże co ja teraz zrobię?Poszłam do pokoju i zadzwoniłam do Julki.

- Halo?-zapytała.

- Są u ciebie rodzice?-zapytałam.

- Nie pojechali w delegacje,a co?

- Za 10 minut u ciebie będę.-rozłączyłam się.Zbiegłam po schodach i oznajmiłam rodzicom że idę do Julki,po 10 minutach siedziałam u niej w pokoju.

- Rozumiesz,podjął decyzję za mnie,i teraz muszę powiedzieć że nie wystąpię w konkursie.-powiedziałam.

- Co przepraszam?-krzyknęła.

- Nie wystąpię w konkursie.-powtórzyłam.

- Wiesz moim zdaniem powinnaś wreszcie dorosnąć i powiedzieć całą prawdę.Zachowujesz się jak sierota,może czas skończyć z kłamstwami.Mówiłam ci od początku żebyś powiedziała prawdę,ale ty oczywiście mnie nie słuchasz.

- Myślisz że dla mnie to jest łatwe,gdybyś miała takiego ojca to zobaczyłabyś co czuję.-krzyknęłam.

- Wiesz co jak dla mnie nie musisz występować,poradzimy sobie bez ciebie.-powiedziała,a mnie to zabolało.

- Aha czyli uważasz że te noty zostały zdobyte dzięki tobie,dziewczyno ja jestem liderką w teatrze,a ty tańczysz z tyłu,więc beze mnie przegracie.-powiedziałam.

- Wiesz nie mam zamiaru mieć takiej przyjaciółki.-powiedziała.

- Ja też,więc żegnam.-wyszłam z jej domu i poszłam do parku gdzie właśnie zrozumiałam że straciłam Julkę.Zaczęłam płakać,jak ja mogłam tak powiedzieć?Wróciłam do domu i poszłam bez słowa do pokoju.Usłyszałam pukanie.

- Proszę.-powiedziałam.

- Córeczko co się stało?-do pokoju weszła mama.

- Pokłóciłam się z Julką.-zaczęłam płakać.

- Ber posłuchaj na pewno się pogodzicie,nawet jutro.-przytuliła mnie.

- Mamo a....-do pokoju wparował tata.

- Zobacz córciu jaki masz strój na trening.-pokazał mi strój z logiem drużyny nyskiej.

- Bardzo ładny.-uśmiechnęła się mama.

- Tak ładny,przepraszam ale chciałabym się położyć.-powiedziała.Rodzice wyszli z pokoju i mogłam spokojnie zasnąć.

Rano obudził mnie Kuba:

- Berenika wstawaj,Bartek przyjechał.-powiedział.

- Młody spadaj jest sobota.-przykryłam się szczelniej kołdrą.

- Siostra no proszę cię wstawaj.

- Kuba z kim przyjechał?-zapytałam.

- Z Natalią.-odpowiedział,a to burak jeden jeszcze nie pogadał z Alicją.Wstałam i ubrałam się.

Zeszłam na dół.

- O cześć siostra.-przywitał się ze mną Bartek.

- Cześć.-powiedziałam.-Mamo ja wychodzę.-powiedziałam.

- Gdzie?-zapytała mama.

- Umówiłam się z Tomkiem.-wyszłam z domu i udałam się do parku,gdzie czekał na mnie już Tomek.

- Hej.-przytuliłam go.

- No opowiadaj co się stało?

- Pokłóciłam się z Julką,a później powiedziałyśmy sobie że koniec z naszą przyjaźnią.-wytłumaczyłam.

- Nie wierzę,dziewczyno wy jesteście nie rozłączne od przedszkola.

- Niestety wczoraj wielka przyjaźń pękła.-zaczęłam płakać,a on nie przytulił.

- A jak z Michałem?-zmienił temat.

- Pogodziliśmy się.-powiedziałam.

- Ber nie chcę psuć naszej przyjaźni,ale chciałbym ci coś powiedzieć.-zaczął.

- To powiedz.-zachęcałam go.

- Bo ja się w tobie zakochałem.......

I mamy kolejny :) Jak wam się podoba,jeszcze raz pragnę podziękować za wszystkie nominacje :) Zapraszam także do komentowania,każdy wasz komentarz jest dla mnie świętością.Dziś się z wami żegnam i widzimy się w sobotę :)

Pozdrawiam Aga