Rozdział 40:

- Michał możemy pogadać?

- Tutaj?-zapytał.

- Nie chodźmy się przejść do parku.-powiedziałam.Szliśmy koło siebie i milczeliśmy,taka cisza mnie dobijała.Kiedy doszliśmy do ławki na której pamiętam uczył mnie matmy,usiedliśmy.

- Więc co chciałaś mi powiedzieć?

- Bo ja...-zatkało mnie.-No chciałam ci powiedzieć żebyś nawet nie potrafię powiedzieć co chcę.-szepnęłam.

- Ber posłuchaj mnie nic z tą dziewczyną nie łączy,nawet nie wiem jak ona wygląda.Mieliśmy spotkanie z kibicami,telefon miałem w kieszeni.Po spotkaniu okazało się że go już nie mam,chłopaki pomagali mi szukać go prawie całą noc.Nigdy cię nie zdradziłem,wierzysz mi?-zapytał.

- Chcę ci wierzyć ale coś mi nie pozwala.-powiedziałam i zaczęłam płakać.

- Proszę nie płacz.-powiedział i mnie przytulił.Nie mogłam się nacieszyć jego obecnością,więc jeszcze bardziej się w niego wtuliłam.

- To dlaczego do mnie nie zadzwoniłeś że go zgubiłeś?-zapytałam.

- Nie wiem,chciałem ale pewnie już spałaś i może dlatego.-powiedział.-Kocham cię.-szepnął.

- Ja ciebie też,ale do tego cholernie nienawidzę.-powiedziałam i uciekłam do domu.Wpadłam jak burza do pokoju.

- Co się stało?-zapytał Damian.

- Nie wiem co mam robić.-opowiedziałam mu wszystko.

- Wiesz może odpocznijcie od siebie.Wyjedź już dziś do Katowic.Przecież i tak za trzy dni musisz być na studiach.-powiedział.

- Damian ale ja go kocham i jak sobie pomyślę że inna go.....-przerwał mi.
- Wierzysz jakiejś dziewczynie czy Michałowi?

- Nie wiem komu mam wierzyć,raz już się zawiodłam na chłopaku,chociaż cały świat mnie okłamuje.-powiedziałam.

- Chodź do mnie.-przytulił mnie.

- Dzięki że jesteś.-powiedziałam.Później gadaliśmy i ze zmęczenia zasnęłam.

Obudziłam się o 2:30.Naszła mnie wielka ochota na wino więc poszłam do kuchni i znalazłam dwie butelki.Niestety moja słaba głowa szybko dała o sobie znać.Wyniosłam do ogrodu radio i włączyłam na całą moc głośność i zaczęłam tańczyć i się śmiać.

- Ber co ty robisz?-zapytała Julka.Odwróciłam się do nich i podeszłam.

- Tańczę chodź ze mną.-powiedziałam.

- Co ty piłaś?-zapytał Bartek.

- Oj chodź Julka.-pociągnęłam ją i zaczęłam tańczyć.

- Nie ja nie tańczę.-powiedziała i odeszła,więc podeszłam do Michała.

- Misiu chodź zatańczymy.-uśmiechnęłam się.

- Nie ja sobie popatrzę.

- O nie chodź.-pociągnęłam go za rękę i objęłam rękami jego szyję.Tańczył,co miał zrobić po pewnym czasie zobaczyłam że w ogrodzie jesteśmy tylko my,a radio już dawno przestało grać.Popatrzyłam w jego oczy.

- Idziemy bo jest noc?-zapytał.

- Pocałuj mnie.-powiedziałam.On zbliżył swoja twarz do mojej i delikatnie musnął moje usta,ale ja chciałam więcej więc sprawy wzięłam w swoje ręce i pogłębiłam pocałunek.Całują się doszliśmy do salonu.Zaczęłam zdejmować z niego koszulkę,ale on mi nie pozwolił.

- Nie możemy.-powiedział odrywając się ode mnie.

- Dlaczego?-zapytałam.

- Nie chcę żebyś była pijana,nie chcę żebyś później powiedziała że wykorzystałem sytuacje.-powiedział i poszedł.Kolejny raz mnie zatkało,niestety więcej wam nie powiem co było bo nie pamiętam sama,ale to co wiem w moich rękach znalazła się jeszcze jedna butelka wina.

- Berenika wstawaj.-usłyszałam głos nad sobą.Mruknęłam coś i dalej poszłam spać.

- Ber wstawaj do cholery.-krzyknął teraz chyba Bartek.Otworzyłam oczy i zobaczyłam że leżę na huśtawce w ogrodzie.

- Co się stało?-zapytałam.

- Jak co się stało,coś ty tu zrobiła?-zapytał Bartek,rozejrzałam się wokół ogródka wszędzie porozwalane butelki,puszki.Kwiatki mojej mamy to już wolę nie wspomnieć.No pięknie Ber zabalowałaś.

Około godziny 14:00 do domu wrócili rodzice,mam trochę pokrzyczała o kwiatki ale jej przeszło.Nadszedł czas na wielkie pakowanie.Wiecie teraz właśnie zobaczyłam jak będzie mi brakować Nysy.Jak spakowałam część rzeczy to pokój stał się taki pusty.Od rana nie gadałam z Michałem,a pewnie coś zrobiłam po tym alkoholu ,ale za cholerę nie mogę sobie przypomnieć.Usłyszałam pukanie do drzwi:

- Proszę.-powiedziałam,pakując książki.

- Mogę zająć chwilę?-zapytał Michał.

- Jasne.-uśmiechnęłam się.

- Chciałem powiedzieć ci że bardzo mi na tobie zależy i chcę żebyś wiedziała że będę o ciebie walczył.-powiedział.

- Wiesz może zacznijmy od początku,zostańmy przyjaciółmi.Chyba za szybko potoczył się nasz związek.

- Naprawdę chcesz tylko przyjaźni?-zapytał.

- Tak Michał.Ułóż sobie życie z kimś innym.-powiedziałam ale za bardzo w o nie wierzyłam w co mówię.

- Skoro tego chcesz,ale i tak jak zmienisz zdanie to.....-przerwałam mu.

- Nie zmieniajmy już nic.-wyszedł,a mnie zrobiło się okropnie smutno i byłam strasznie na siebie wściekła,za to co zrobiłam i powiedziałam.Damian pojechał następnego dnia na lotnisko musiał wracać do pracy.Chłopaki też następnego dnia się zwinęli a my z Julką wyruszyłyśmy wreszcie do Katowic by rozpocząć życie studenckie.....

I mamy kolejny,troszkę krótszy ale miałam bardzo mało czasu.Mam jednak nadzieję że wam się spodoba.

Kolejny już w poniedziałek,może Ber pogodzi się wreszcie z Miśkiem :) ????

Serdeczne gratulacje dla naszych chłopaków za mecz,mimo że jeden przegrany to jednak w kolejnym daliśmy niezły rewanż. Brawa i tak na naszym koncie 3 punkciki :)

Widzimy się w poniedziałek i zachęcam do komentowania.

Pozdrawiam Aga