Rozdział 47:

Michał następnego dnia musiał jechać do klubu,a ja znowu sama.Chłopaki też gdzieś pojechali.Po moim porannym prysznicu usłyszałam dzwonek do drzwi.

- Hej.-powiedziała Jula.

- Hej.-powiedziałam.

- Wiesz chciałam wziąć resztę rzeczy.-wpuściłam ja do środka.

- A jak właściwie się czujesz?-zapytałam.

- Wszystko w porządku,a co u ciebie?

- Też dobrze.-nastała taka wkurzająca cisza,Julka poszła po swoje rzeczy a ja usiadłam w salonie.

- Dobra to ja mam wszystko i już pójdę.-powiedziała.

- Jula proszę czekaj.-złapałam ją za rękę.-Posłuchaj nie chcę być z tobą pokłócona,bo jesteś dla mnie ważna.Przegięłam ostatnio,przepraszam.-powiedziałam.

- To ja powinnam cię przeprosić nie powinnam zostawiać cię samą.

- Wybaczysz mi?-zapytałam.

- Jak ty wybaczysz mi.-uśmiechnęła się,przytuliłam ją.- A tak w ogóle to ja nie rzuciłam studii tylko przeniosłam się do Rzeszowa,miałaś rację nie mogę rzucić czegoś na co pracowałam całe życie.

- Jestem z ciebie dumna,Jul zostań dziś u mnie.-uśmiechnęłam się,a ta wyciągnęła telefon i napisała do Zbyszka SMS'a.

- Załatwione,ale musimy iść do sklepu po słodycze.-później udałyśmy się do marketu,resztę czasu spędziliśmy przed telewizorem.

Rano obudziłam się o 10:00,poszłam się ubrać.

 

Julka jeszcze spała więc postanowiłam zrobić bardzo słodkie śniadanie.Kiedy na talerz kładłam ostatniego naleśnika do kuchni weszła Jula.

- Co masz dobrego?-zapytała.

- Coś bardzo słodkiego,twoje kochane naleśniki.Byłaś na wizycie?-zapytałam.

- Tak z ciążą jest wszystko w porządku,Zbyszek bardzo się cieszy,nasi rodzice też.

- Wiesz Michał ostatnio powiedział że moglibyśmy się postarać.-zaczęłam się śmiać.

- No Ber uważaj bo się spełni.

- Nawet tak nie mów,ja nie jestem pewna czy chcę mieć dzieci.-powiedziałam.

- Żartujesz nie chcesz mieć dzieci?-krzyknęła Julka.- Powiesz to Michałowi?

- Znaczy nie to że nie chcę może kiedyś ale na pewno nie teraz,gdzieś dalej.-wytłumaczyłam.

- Przecież nie naciskam,ale nie gwarantuję że Michał nie będzie.-powiedziała.

- Wiem i też nie chcę żeby to zabrzmiało ze nie chcę mieć z nim.

- Spokojnie,a teraz opowiadaj co dalej?

- Co dalej?-zapytałam.

- No przeprowadzasz się do Michała?

- Jak skończę studia to na pewno,ale jak będzie chciał.Jula czy Michał był u was przed wczoraj?

- Tak przyjechał tak około 23:00,powiedział że się pokłóciliście,ale nie powiedział o co.

- Miałam stłuczkę jego samochodem,jakiś chłopak wjechał we mnie,ale on nie zapytał jak się czuję tylko zaczął wrzeszczeć.

- Wiesz nie zrozumiemy nigdy facetów,dobrze że nic ci się nie stało.-przytuliła mnie.Julka pojechała o 14:00 do Rzeszowa.Próbowałam dodzwonić się do Michała,ale nie odbierał.Cholera jest 21:00 już dawno skończył trening powinien odebrać,a wiemy dobrze że Michał bez telefonu nigdzie się nie wybiera.Kolejna noc nie przespana,co się dzieje.

Rano poszłam do łazienki i ubrałam się.

 

Zrobiłam mocny makijaż wyglądałam jak zombie.Głowa bolała mnie niemiłosiernie.Poszłam do kuchni i wzięłam jakieś proszki i zrobiłam sobie mocną kawę.Około 10:00 usłyszałam dzwonek więc poszłam bo myślałam że to Michał.

- Hej Ber.-powiedział Zbyszek i Jula.

- Hej a coś się stało?-zapytałam.Ich miny nie były za ciekawe.

- Ber bo....

- Zbyszek do cholery co się stało?-krzyknęłam.

- Ber bo brat Michała miał wypadek.-powiedziała Jula.

- Błażej?-zapytałam a oni pokiwali głowami.-Ale co z nim?

- Jest w śpiączce,Michał urwał się wczoraj z treningu i od razu tam pojechał.

- Boże to dlatego telefonu nie odbierał,w którym szpitalu jest?-zapytałam ubierając buty.

- W Wałczu,też tam jedziemy.-powiedział Zbyszek.Wzięłam torebkę i ruszyliśmy do Wałcza.Po wieczór wreszcie byliśmy pod szpitalem.Zapytaliśmy się pielęgniarki o salę i pobiegliśmy tam.Kiedy wysiadaliśmy z windy zauważyłam Michała który siedział na krzesełku z głową skierowaną w podłogę.Podeszliśmy do niego.

- Michał.-szepnęłam.On natychmiast zerwał się na równe nogi.

- Co wy tu robicie?-zapytał wycierając łzy.

- A jak myślisz?-zapytał Zbyszek.Przytuliłam go,a on znowu zaczął popłakiwać.

- Wszystko będzie dobrze.-szeptałam.- Gdzie twoi rodzice?

- Poszli rozmawiać z lekarzem.-powiedział.

- Dobra my pójdziemy po jakąś kawę.-powiedział Zbyszek i razem z Julką poszli.Michał usiadł na krześle i pociągnął mnie na swoje kolana później wtulając swoja głowę w moje ramie.

- Dziękuję że przyjechałaś.-wyszeptał.

- Dlaczego do mnie nie zadzwoniłeś?-zapytałam.

- Nie myślałem.

- Kochanie co się właściwie stało?

- Jakiś idiota jechał pijany i stracił panowanie nad kierownicą.

- Błażej jechał sam?-zapytałam.

- Nie ze swoją dziewczyną Gabi.-powiedział.

- A co z nią?

- Nic poważnego bo wjechał w stronę kierowcy,ale siedzi cały czas przy Błażeju.- w tym momencie podeszli do nas rodzice Michała.

- Dzień dobry.-powiedziałam i przytuliłam ich.

- Są wyniki co lekarz powiedział?-zapytał Michał.

- Spokojnie wszystko się udało musimy teraz czekać aż się obudzi.-odepchnęłam z ulgą z resztą jak Michał.Teraz tylko czekać aż się obudzi..........

 

 

 

 

 

 

I jest kolejny :) Taki troszkę pisany na szybko,ale myślę że przypadnie wam do gustu.Po pierwsze chłopaki pokazali taką klasę w meczach z Włochami.Świetnie kontrowali,przyjmowali.Nic tylko cieszyć się że pokonaliśmy tak silną drużynę w naszej grupie co dotąd nikomu się nie udało.Kolejny rozdział pojawi się w środę.To zaczynają się za chwilkę wakacje kochane jakieś plany? 

Zachęcam do komentowania :)

Pozdrawiam Aga