Rozdział 46:

Siedzę sama w czterech ścianach,nie mam do kogo otworzyć ust.Michał ma teraz trening,Julka się nie odzywa.Nie wiem jak poszła rozmowa z jej rodzicami,a przecież nie będę dzwonić do mamy żeby się dowiedziała.Bartek z Alicją i małym pojechali nad morze,rodzice też mają się gdzieś wybrać za kilka dni,a ja będę siedzieć bo Michał nie dostał wolnego.Znowu nie widujemy się za często.Całe dnie praktycznie spędzam z chłopakami.

- Rafał ty idioto.-krzyknęłam.

- No co przecież ja nic nie zrobiłem.-powiedział,a Karol się śmiał.

- Karol to ty.-wskazałam teraz na drugiego.

- Przecież nie jestem taki głupi żeby wyrzucać balony z okna na przechodni.-uśmiechnął się.Po chwili przekonywania mnie sama zaczęłam zrzucać,świetna zabawa ale tylko dla nas.Wieczorem po kolacji chłopaki się zwinęli a ja usiadłam na kanapie i znów wgapiałam się w głupi napis na telefonie ZADZWOŃ.Tęsknię za Julką nie wiem co u niej,jak się czuję.Po prostu kontakt się urwał.

- Czemu nie zadzwonisz?-usłyszałam za sobą,przestraszona szybko się odwróciłam i za sobą zobaczyłam Michała.

- Boże jak mnie przestraszyłeś.-powiedziałam.

- Przepraszam skarbie.-podszedł do mnie i mocno przytulił.- To czemu nie dzwonisz?

- Nie potrafię,ale sama namawiałam żeby z nim pogadała,ale nie sądziłam że się wyprowadzi.-powiedziałam.

- Skarbie ale tak im będzie lepiej,będą mieli siebie obok.

- Ale ja nawet nie wiem co u niej?-zaczęłam płakać.

- Nie płacz zapewniam że wszystko w porządku,właśnie u nich byłem.-spojrzałam na niego.- Zbyszek miał dla mnie jakieś papiery na reprezentację więc musiałem do niego pojechać,ale z Julką też nie dobrze,chodzi smutna.

- Przez rodziców?-zapytałam.

- Nie jej rodzice się ucieszyli tylko dlatego że jest zła na to że cię zostawiła.-powiedział.

- To moja wina nie powinnam na nią krzyczeć,zostaniesz dziś u mnie?-zapytałam.

- Z tobą zawsze.-no tak oczywiście wspólna kąpiel przerodziła się w zabawę w sypialni ale mi to wcale nie przeszkadzało.

Rano obudziłam się na torsie Michała,spojrzałam na zegarek o świetnie 10:00,wstałam delikatnie z łóżka i poszłam się ubrać.

 

Zrobiłam pyszne naleśniki i obudziłam Miśka.

- Misiu wstawaj na śniadanie.-pogłaskałam go po głowie.

- A co jest,bo nie wiem czy warto wstawać.-zaśmiał się.

- Zrobiłam naleśniki.-powiedziałam.Wstał bardzo szybko później poszliśmy na spacer.Około 16:00 postanowiłam pojechać na zakupy bo w lodówce słabo.

- Michał chodź pojedziemy na zakupy.-powiedziałam.

- Nie mam siły.

- No ale ja mam auto w naprawie.

- No to weź moje,ale uważaj,a ja idę się położyć.-powiedział,poszłam po dokumenty i pojechałam.Kiedy już wyjeżdżałam spod sklepu ktoś uderzył w mój bok.Spanikowana zatrzymałam samochód i wyszłam z niego.

- No co pan zrobił?-krzyknęłam.

- Przepraszam zagapiłem się,nic się nie stało?

- Michał mnie zabije.-powiedziałam.

- Spokojnie zapłacę za wszystkie szkody,nic się pani nie stało?-zapytał znów.

- Nie,ale stanie się.-no ja już wiem co będę miała,dziś spokojnie spać nie pójdziemy.

- Niech się pani nie denerwuje,mogę poprosić o telefon do pani męża.-powiedział.

- Męża?-krzyknęłam.

- No a brata,narzeczonego,szwagra?

- A mojego chłopaka,ale po co panu jego numer?

- Zadzwonię i wytłumaczę że to moja wina.-zaśmiał się,a mi wcale nie było do śmiechu.

- Z czego się śmiejesz debilu?-krzyknęłam wkurzona.

- O takie ostre lubię.-szepnął ale ja to usłyszałam.

- Odwal się poradzę sobie sama.-wsiadłam do samochodu i odjechałam pod blokiem zrobiło mi się słabo.Niepewnie weszłam do mieszkania.

- O już jesteś a myślałem że.....

- Nic się nie stało.-powiedziałam zakłopotana.

- Jesteś jakaś zdenerwowana,co jest?-przejrzał mnie.

- Ale obiecaj że nie będziesz na mnie krzyczał.

- Obiecuję.-powiedział.

- Miałam małą stłuczkę.-powiedziałam,twarz Michała z sekundy na sekundę zmieniała wyraz.

- Co miałaś?-zapytał na granicy wybuchnięcia.

- Stłuczkę.-szepnęłam.

- Jak stłuczkę,to jak ty jeździsz?-krzyknął.

- To nie moja wina jakiś chłopak we mnie wjechał.-wytłumaczyłam.

- Jakie są szkody?-zapytał.

- No cały bok od pasażera.-no i zaczęła się kłótnia,takie słowa jak się sypały to wolę nie mówić.To była ciężka noc Michał po jednym moim za długim zdaniu wyszedł z mieszkania trzaskając drzwiami.Nie wiedziałam gdzie pojechał,nie spałam całą noc.Dzwoniłam już 68 raz do niego nic a nic.Postanowiłam zadzwonić do Zbyszka.

- Halo?-zapytał zaspanym głosem,a no tak jest 4:00.

- Przepraszam ze cię budzę ale nie wiesz gdzie jest Michał?-zapytałam.

- Coś się stało prawda?-zapytał.Wytłumaczyłam mu wszytko po kolei.

- I nie wiem gdzie jest.-powiedziałam.

- Nic się nie martw,zadzwonię do niego i później do ciebie.-najgorsza jest w tym momencie ta pieprzona bezsilność.

Około 9:00 usłyszałam swój telefon zobaczyłam na wyświetlacz ZIBI odebrałam natychmiast.

- Halo?-zapytałam.

- No Michał jest no ten.-kręcił.

- Gdzie?-krzyknęłam.

- No tego pojechał do no ten.

- Możesz mnie nie denerwować.

- No do rodziców pojechał.-czułam że kłamie,ale wolałam nie wnikać bardziej i tak wiem że przyjaciele by nie wydał.

- Aha dobra to ja się już nie martwię.-powiedziałam,ale gówno prawda jeszcze bardziej się zaczęłam martwić.Wreszcie o 15:00 do mieszkania wszedł Michał.

- Przepraszam cię za wczoraj.-powiedział i podał mi wielki bukiet róż,a ja ze zdenerwowania zaczęłam go bić tymi różami.

- Gdzie ty byłeś,wiesz jak się o ciebie martwiłam.

- Kochanie spokojnie wytłumaczę ci gdzie byłem ale zostaw te kwiatki w spokoju.-powiedział.Poszłam troszkę zmarnowane dać je do wody a później udałam się do salonu i czekałam kiedy mi coś powie.

- Wczoraj wyszedłem i pojechałem do Zbyszka,kiedy zadzwoniłaś do niego nie pozwoliłem mu mówić że jestem u niego.-powiedział.

- Jesteś głupi wiesz o tym zrobiłeś mi zadymę za jakieś auto,a nawet nie spytałeś się czy wszystko w porządku ze mną,i w tym momencie mogę stwierdzić że gdyby było do wyboru ratować mnie albo samochód to ty wybrałbyś ten kawał metalu.-powiedziałam.

- Nie o to chodzi ale....-przerwałam mu.

- Sorry jestem dziewczyną i nie zrozumiem dlaczego wam tak zależy na aucie i nie krzycz więcej na mnie,bo to nie była moja wina.

- Nie krzyknę na ciebie.-podeszłam do niego i usiadłam okrakiem na jego kolanach i mocno się przytuliłam.

- Kocham cię.-szepnęłam mu do ucha.

- Ja ciebie też.......

I jest kolejny :)

Mam nadzieję że się spodobał.Jeszcze raz wam dziękuję że czekaliście tyle na mnie.Następny pojawi się w poniedziałek i będzie dłuższy.Więc czy dziewczyny na pewno się pogodzą i czy Michał był serio u Zbyszka o tym w następnym rozdziale.Dziękuję za komentarze i zapraszam do dalszego komentowania.Za niedługo mecz orzełków stawiam na 3:0 dla nas.Nie wiem czy to prawda ale słyszałam że Grześkowi Boćkowi urodziła się córeczka więc i tak składam dużo szczęścia.

Pozdrawiam Aga