Rozdział 44:

- Michał mówimy wszystkim o nas czy potrzymamy ich jeszcze?-zapytałam.

- Potrzymajmy ich.-objął mnie wokół pasa.

- A w ogóle skąd miałeś klucze?-zapytałam przymrużając oczy.

- No wiesz zabrałem Julce z torebki.-popatrzył w podłogę.

- Ty idioto ona pewnie denerwuję się że klucze zgubiła.-uderzyłam go w ramie.

- Spokojnie.-uśmiechnął się.

- Dobra miło było ale ja lecę na uczelnię.-pocałowałam go i ubrałam buty.

- Nie idź zostań ze mną.-zrobił oczy jak kot ze Shreka.

- Niestety muszę,nie mogę na początku olewać wykładów.-pożegnałam się i wyszłam z domu,przed uczelnią spotkałam Julkę????

- Co ty tu robisz?-zapytałam przytulając ją.

- Przyjechałam,ale mam złą wiadomość zgubiłam klucze.-powiedziała smutna.

- Ale przecież nic się nie stało,spokojnie może gdzieś ci w torebce wpadły w skrytkę.-uśmiechnęłam się.

- W ogóle jak tam,nikt nie wie gdzie poszedł Michał po tym jak wyszłaś.-powiedziała.

- Nie wiem,chodź bo zaczynają się zajęcia.-pociągnęłam ją za rękę.Zajęcia były strasznie nudne,ale ja cały czas pisałam SMS'Y z Michałem.Z uczelni wyszłyśmy o 16:00,zmęczone i strasznie głodne udałyśmy się do mieszkania.Kiedy weszłyśmy do środka zobaczyłam Michała i Zbyszka jak coś gotują w kuchni.Julce otworzyła się szczęka,myślała że pewnie wybuchnę dlaczego Michał jest u nas ale nie teraz.Uśmiechnęłam się i podeszłam do niego bardzo namiętnie całując.

- Stop co tu się dzieje?-zapytała Julka.

- No z Michałem sobie wszystko wyjaśniliśmy.

- Kochanie cieszmy się że się pogodzili,a teraz do stołu.-powiedział Zbyszek.Jak zjedliśmy ja z Julką poszłyśmy do mojego pokoju i robiłyśmy wszystkie zadania,których było chyba z dwie wielkie sterty.Uporałyśmy się z tym do 23:00,później szybki prysznic i poszłam po Michała który usnął na kanapie.

- Misiu chodź spać.-z trudem wstał i musiałam go kierować bo nawet oczu nie otworzył.Wtuliłam się w niego i sama zasnęłam.

Rano budziki obudził mnie o 7:00,o zgrozo nie mogłam otworzyć oczu byłam tak zmęczona.Wreszcie po którejś próbie wstałam się ubrać.

Weszłam do kuchni gdzie siedziała Jula z głową na stole.

- Co ci ?-zapytałam.

- Nie wyspałam się przez te głupie zadania.

- Czyli wiesz możemy powiedzieć ze prawdziwe życie studenta się zaczyna.Dobra zbierajmy się.-zjadłyśmy szybko po jednej kanapce i wyszłyśmy na uczelnię,ale wcześniej zostawiając chłopakom kartkę,co maja zrobić.No co trochę ich wykorzystamy.Pierwsze zajęcia okazały się katorgą.Szybki test z tych zadań wczorajszych,co kompletnie nikt nie potrafił zrobić,bo byliśmy nie wyspani.

- Ale proszę państwa to nie jest szkoła podstawowa,to są studia jak nie potrafią sobie państwo poradzić co przykro mi bardzo.-powiedziała jedna na tej uczelni wredna wykładowczyni.Nikt na studiach tutaj jej nie lubi,potrafi usadzić wszystkich z jej zajęć.Kolejne zajęcia były raczej takie luźne,ale w domu znów byłyśmy o 16:00.

- Jaki ten babsztyl jest wredny.-powiedziałam wchodząc do mieszkania.

- Na pewno nie będę miała choćby jednego zadania dobrze,a jak się okazało poprawki są u niej jeszcze gorsze.-powiedziała Jula.Weszłyśmy do salonu a tam chłopaki sobie mecz oglądali.

- Hej jak na zajęciach?-zapytał Zbyszek.

- Okropnie,już naprawdę nie masz o co pytać?-krzyknęła Julka i poszła do siebie.

- Coś nie tak powiedziałem?-zapytał przestraszony.

- Po pierwsze Julka ma te dni,po drugie wkurzyła nas baba na uczelni.-powiedziałam siadając obok Michała.

- A to ja ją idę przeprosić.-powiedział i poszedł.

- Nawet nie wiesz jak bardzo i znów tyle ta baba dała zadań że się chyba nie wyrobię.-powiedziałam smutna.

- Choć pomogę ci je zrobić..-podał mi rękę i poszliśmy do pokoju.Nawet nie wiedziałam że Michał tak obczajony w świecie muzyki.Szybko mi pomógł i już o 20:00 byłam wolna,Julka też tak się wyrobiła bo Zbyszek też jej pomógł więc w spokoju oglądaliśmy sobie film,jednak co chwila chłopaki komentowali.O 22:00 poszliśmy wszyscy spać,niestety Michał ze Zbyszkiem musieli wracać do klubów więc z samego rana my na uczelnię a oni w drogę powrotną i tak wyglądało codziennie,studia,dom,telefon do Michała i tak na okrągło.

Wreszcie zrobił się czerwiec,co oznacza dla nas już wolne bo wczoraj byłyśmy ostatni raz.

- Nie to nie możliwe.-powiedziała Julka,a raczej krzyknęła.Poleciałam do łazienki a ona siedziała zapłakana.

- Co się stało?-zapytałam.

- Jestem w ciąży.........

I jak się podoba??

Takie nie miłe zakończenie,sorki że dopiero teraz dodany i że taki krótki ale tak mi wyszło.Dodam kilka słów o meczu,ale na początku fajnie że w studio był Michał,i że uśmiechnięty :) Więc dla mnie świetnie chłopaki zagrali.Nie można im nic zarzucić mieliśmy fantastyczne przyjęcie.

Zagrać na takim poziomie z Włochami to jest sukces i jeszcze wygrać seta z taką przewagą,co przez kolejne sety nie odpuszczaliśmy ich choćby na moment.Jutro kolejne spotkanie ale pod gołym niebem,ciekawe jak to wypali????

Kolejny rozdział w poniedziałek i serdecznie zapraszam do komentowania.

Pozdrawiam Aga