Rozdział 39:

Tydzień później:

Pewnego dnia dostałam bardzo miły telefon.

- Halo?-zapytałam.

- Witam moją ulubioną pacjentkę.-od razu rozpoznałam głos Damiana.

- O matko Damian a coś się stało że dzwonisz?

- Nie ale jutro będę w Katowicach i pomyślałem że może byśmy się spotkali?

- Z wielką przyjemnością.To o której będziesz?

- No tak około 13:00.-powiedział.

- O to przyjadę na lotnisko po ciebie,dobra?-zapytałam.

- Będzie mi strasznie miło.Dobra ja kończę bo mam pacjenta.-z wielkim uśmiechem zeszłam do kuchni.

- Jutro jadę do Katowic.-powiedziałam.

- Po co?-zapytał tata.

- Bo przylatuje Damian i chcę się z nim spotkać.-wyjaśniłam.

- A bo zapomnę,dziś przyjeżdża Bartek z kilkoma kolegami bo jakieś spotkanie na rynku ma być.-powiedziała mama.

- Aha,to ja się usuwam.Lecę do Julki.-powiedziałam.

- Dobrze ale wróć na obiad.-wyszłam i udałam się do mojej przyjaciółki.

- No dobra gadaj kto dziś przyjeżdża?-zapytałam na wejściu.

- O czym ty mówisz?-zapytała,wiedziałam że kręci.

- Znamy się prawie 20 lat i wiem ze kręcisz,więc kto?

- No Bartek,Zbyszek,Piotrek i no Michał.-powiedziała.

- Aha i gdybym się nie dowiedziała że przyjeżdżają to miałabym niezły szok w domu.A z resztą jadę do Katowic.-powiedziałam.

- Do Katowic?-zapytała.

- Tak ,bo jutro przylatuje Damian i chcę.....-przerwała mi.

- Chodzisz z Damianem?-krzyknęła.I postanowiłam troszkę skłamać bo wiem że powie Michałowi później co u mnie,a on niech ma.

- Tak,wczoraj mnie poprosił a jutro przyjeżdża do mnie.-powiedziałam.

- Aha,o Zbyszek napisał że już są to idziemy do nich?-zapytała trochę wkurzona.

- Tak chodźmy.-udałyśmy się do mnie.Rodzice siedzieli z chłopakami w ogrodzie,poleciałam szybko do pokoju i zamknęłam się w nim.Nie miałam ochoty z nikim się widzieć bo znowu prawiliby mi morały że Michał mnie nie zdradził że on zgubił telefon,ale ja w to nie uwierzę.Leżałam na łóżku i nawet nie wiem kiedy zasnęłam.

Rano obudziłam się o 6:00,szybko się ubrałam.

 

I zeszłam na dół,gdzie leżała kartka od rodziców że jadą do mojej cioci i będą za dwa dni.Spoko poleciałam na przystanek i pojechałam do Katowic.Stoję na lotniku już 10 minut i wreszcie doczekałam się samolotu.

- Ale się za tobą stęskniłam.-przytuliłam Damiana.

- Aż tak.To jakie mamy plany?-zapytał.

- Jedziemy do mnie do Nysy.Mam wolną chatę więc cie przenocuję.-uśmiechnęłam się.

- Dobra mi pasuję.

- A Damian mam głupie pytanie,czy nie poudawałbyś mojego chłopaka?

- Ale dlaczego?-zapytał.

- Wiem głupie ale oni nie dawali mi spokoju i powiedziałam że jestem z tobą i się odczepili.

- A co z Michałem?-zapytał.

- Już nie jesteśmy razem.-powiedziałam.

- I mam zrozumieć że on jest w Nysie i chcesz żeby zobaczył co stracił?-zapytał.

- Tak.-powiedziałam.

- Spoko nie ma problemu kochanie.-złapał mnie za rękę.

- Dzięki to chodźmy.-po 3 godzinach jesteśmy w Nysie,weszliśmy do domu a w salonie siedzieli wszyscy.

- Cześć wszystkim.-powiedziałam,widziałam ze Michał się uśmiechnął ale jak zobaczył Damiana to posmutniał.

- Gdzie ty byłaś?-zapytał Bartek wrogo patrząc na Damiana.

- Pojechałam na lotnisko po mojego chłopaka.-powiedziałam i pociągnęłam Damiana do mojego pokoju.-Przepraszam cię ale widzisz nie są dla mnie mili odkąd zerwałam z Michałem.

- Nie smuć się, powiedz mi jak nogi?-zapytał.

- Dobrze ostatnio tańczyłam na meczu i nic mnie nie bolało.

- No to się bardzo cieszę.-uśmiechnął się.-Jak chcesz można jeszcze przeprowadzić ćwiczenia.-uśmiechnął się.

- O to chodźmy do ogrodu.-polecieliśmy i zaczęliśmy ćwiczenia,strasznie śmiejąc się przy tym.

- Wiesz poznałem taką dziewczynę.-zaczął Damian.

- No to gadaj.-zerwałam się i usiadłam po turecku na trawie.

- Ma na imię Lili,jest taka słodka,przychodzi do mnie na rehabilitację,jest wolna.-zarumienił się.

- No to startuj do niej.Bo ktoś ci ją zabierze.Dobra zbierajmy się bo za godzinę jest to spotkanie na rynku.-powiedziałam.Poszłam do łazienki się przebrać.

- Gotowy?-zapytałam.

- Tak,ale wiesz co nie mam ochoty na iście tam,nie będziesz zła jak zostanę i się prześpię?-zapytała mnie Damian.

- Boże jestem taka głupia,przepraszam ze te ćwiczenia robiliśmy.

- Nie no przestań,ale leć i baw się dobrze.-przytulił mnie.

- Tak,a ty odpoczywaj.-zeszłam na dół gdzie czekali już wszyscy.

- Dłużej się nie dało?-zapytał wkurzony Bartek.

- Boże już jestem.-krzyknęłam.

- Gdzie jest ten twój...-zaczął Piotrek,ale przerwała mu Jula.

- Damian nie idzie?-uśmiechnęła się.

- Nie i ja też.-powiedziałam i weszłam do salonu.A za mną Bartek.

- Mogła byś ruszyć tyłek i iść z nami?-krzyknął.

- A co karzesz mi,a jak nie pójdę to co?-krzyknęłam.

- Wiesz przestań zgrywać królową bo najbardziej poszkodowany jest Michał.-powiedział,a ja nie wytrzymałam.

- Tak jest poszkodowany,dlaczego wy jesteście po jego stronie? To jest chore,on ma prawo mnie zdradzać,ale to nic bo to moja wina.Mogłam nie wyjeżdżać i wtedy byłabym kaleką.To już was nie interesuję,wiesz żałuję że tego dnia jednak nie umarłam mielibyście wszyscy święty spokój.-powiedziałam i pobiegłam do pokoju.Wszyscy stali na dole w szoku,nigdy z Bartkiem nie miałam takiej wymiany zdań,ale ja mam tego dosyć.Spakowałam swoje rzeczy.

- Co ty robisz?-zapytała Jula,kiedy weszła do mojego pokoju.

- Dlaczego wy jesteście dla mnie tacy okropni?-zaczęłam płakać.

- Ber proszę zostaw te rzeczy.-powiedziała i mnie przytuliła.

- Ja nie jestem z Damianem,powiedziałam tak żeby Michał był zazdrosny i wiedział co stracił.Ja chcę mu wierzyć,ale coś mi nie pozwala.Kocham go ja nie daje rady.-powiedziałam i bardziej się wtuliłam w Julę.

Oczami Michała:

Byłem w niezłym szoku po wymianie zdań Ber i Bartka.

- Stary przegiąłeś trochę.-powiedział Piotrek do Bartka.

- Nie powiedziałem prawdę,sorry Misiek.-powiedział do mnie Bartek.

- Dobra pójdę do niej.-powiedziała Jula i poszła do pokoju Ber,moje nogi kazały mi też tam iść kiedy byłem obok jej drzwi usłyszałem ich rozmowę.

- Co ty robisz?-zapytała Jula.

- Dlaczego wy jesteście dla mnie tacy okropni?-usłyszałem jak zaczęła płakać.

- Ber proszę zostaw te rzeczy.

- Ja nie jestem z Damianem,powiedziałam tak żeby Michał był zazdrosny i wiedział co stracił.Ja chcę mu wierzyć,ale coś mi nie pozwala.Kocham go ja nie daje rady.

- Też cię kocham.-szepnąłem i zszedłem na dół.

Oczami Bereniki:

- Posłuchaj idziemy teraz na rynek,świetnie się bawimy,później gadasz z Michałem,macie sobie wszystko wyjaśnić.Tak?-zapytała mnie Jula.

- Tak.-powiedziałam.Zeszłyśmy na dół i udaliśmy się na rynek.Chłopaki pogadali coś,porozdawali nagrody za konkurs i później zaczęła się zabawa.Nagle popchnęła mnie Jula w stronę Michała.Nie miałam odwagi,ale ja muszę to wyjaśnić.

- Michał możemy pogadać?.........

I mamy kolejny :) Jak wrażenia po nim?

Czy Michał i Ber sobie wszystko wyjaśnią??

Zapraszam na kolejny w sobotę,no dziś meczyk z Brazylią,obowiązkowo wszyscy przed telewizory o 19:35.Dziękuję wam za wszystkie komentarze.

Pozdrawiam Aga