Rozdział 61:

Rano obudził mnie bardzo czuły pocałunek,uśmiechnęłam się,ale oczu dalej nie otwierałam.

- Nie udawaj że śpisz.-zaśmiał się.

- Ja nie udaję.-powiedziałam i otworzyłam oczy,nad swoją twarzą zobaczyłam twarz Michała.

- Jak się spało?-zapytał.

- Przy tobie świetnie.-objęłam go wokół szyi i przyciągnęłam jego twarz.Złożyłam na jego ustach namiętny pocałunek.-A tobie jak się spało?

- Wiesz troszkę było ciasno,ale przy was genialnie.-zaśmiał się.

- Ciasno ci było?-zapytałam.-Więc dziś śpisz w salonie,albo w drugim pokoju.-zaśmiałam się widząc jego minę.

- Żartowałem,a tak w ogóle mam coś dla ciebie.-powiedział i z szafki wyjął jakieś pudełko.

- Z jakiej to okazji?-zapytałam.

- No wiesz mamy luty,a 14 były walentynki taki trochę spóźniony.-podał mi to pudełko.

- Michał,ale ja nic dla ciebie nie mam,nie mogę tego przyjąć.

- Ale musisz bo dla mnie wielkim prezentem jest to że właśnie koło mnie siedzisz.-przytuliłam go i otworzyłam prezent,a w środku zobaczyłam piękne złote kolczyki z diamentami.

- Jakie one są piękne,dziękuję Misiu.-pocałowałam go.

- To posłuchaj plan jest taki,ja idę zrobić śniadanie,ty w tym czasie idziesz się ubrać,a później lecimy do galerii.-powiedział.

- Tak jest.-zasalutowałam i wstałam zabierając rzeczy i poszłam do łazienki.Nie mogłam uwierzyć że wszystko nam się ułożyło.Mam nadzieję że Kaśka już nic nam nie zniszczy z Wandą.Szybko się ubrałam.

Wyszłam i zaczęłam swoją gadkę.

- Michał wiesz jaka ja jestem gruba,wyglądam jak słonica.

- Oj kochanie przesadzasz,wyglądasz przepięknie.-na stole położył kanapki i mnie objął.

- Nie muszę kupić sobie nowe ciuchy bo się nie mieszczę.-zaśmiał się.

- Kupię ci tyle ciuchów ile będziesz chciała.-pocałowałam go.

- I to chciałam usłyszeć,ale dobra jedzmy bo jestem głodna.-zaczęliśmy jeść,znaczy Michał jadł trzecią kanapkę,a ja ósmą ale to nie ma różnicy.Tak to sobie tłumaczę,później ubraliśmy kurtki i pojechaliśmy do Jastrzębia.Kiedy tylko przekroczyliśmy próg galerii,to ja zaczęłam kupować wszystko,a Michał jak przystało na kochanego męża dzielnie wszystko znosił i płacił każdą cenę.Około 15:00,zanieśliśmy wszystko do auta i  postanowiliśmy zjeść tam obiad więc poszliśmy na pizzę.

- Michał a jak zrobimy małej pokój?-zapytałam.

- W w tym pokoju drugim.

- Ale nie o to mi chodzi,czy masz plan jak on będzie wyglądać?

- Jeszcze nie,ale jak się wezmę do tego to pomysł sam przyjdzie.-powiedział,spojrzałam w bok i zobaczyłam Kaśkę z Wandą.Troszkę mi się ciśnienie podniosło.

- Michał możemy już iść?-zapytałam.

- Ale nam jeszcze nie przynieśli zamówienia.-powiedział.

- Proszę cię idźmy zjemy w domu.-zaczęłam się ubierać,ale niestety zauważyły nas i podeszły.

- O jak miło cię Michałku widzieć,co obgadujecie sprawy rozwodowe?-zapytała Kaśka.

- Nie jem obiad z moją żoną,bo przed chwilą kupowaliśmy rzeczy dla Zuzi.-powiedział Michał.

- Jeszcze żoną.-wtrąciła Wanda.

- Nie nie bierzemy rozwodu.-powiedziałam i wyszłam stamtąd,a Michał zapłacił za nasz nie zjedzony obiad i dogonił mnie.

- Skarbie,wszystko w porządku?-zapytał.

- Michał troszkę mi słabo.-powiedziałam i szybko się go złapałam.Objął mnie żebym nie upadła.

- Poczekaj chodź usiądziemy.-podeszliśmy do ławki i usiadłam.Michał poleciał jeszcze szybko kupić mi wodę,napiłam się i jakoś mi przeszło.

- Już dobrze.-uśmiechnęłam się.

- Na pewno?

- Tak po prostu jestem głodna i jeszcze się zdenerwowałam,jedźmy do domu.-pomógł mi wstać i poszliśmy do samochodu.Po 1 godzinie byliśmy w domu,od razu poszłam do kuchni i zjadłam wszystko co popadło w moje ręce.

- Kotku bardzo jesteś zła?-zapytał.

- Nie dlaczego,bardzo się cieszę że nie schowałeś się przed ciocią.-objęłam go.-Wiesz jakie ja mam szczęście że przyjechałeś wtedy z Bartkiem do Nysy.Bo wtedy nie spotkałabym ciebie i teraz byłabym sama jak palec.Dziękuję ci że jesteś.

- A ja dziękuję za to że wtedy w parku powiedziałaś ba wykrzyczałaś mi ze się zakochałaś pamiętasz?

"- To go kochasz to o nim mi mówiłaś.-powiedział Jarek i poszedł.Było mi strasznie niezręcznie,zaczęłam kierować się w stronę domu,w pewnym momencie Michał pociągnął mnie za rękę,tak że oparłam się plecami o drzewo.

- To prawda?-zapytał.Spojrzałam w jego oczy.-To prawda co mówił?

- Co prawda że się zakochałam w tobie?Chcesz się pośmiać,proszę bardzo."

- To było jak dla mnie urocze.-zaśmiałam się.

- No dla mnie też tylko że wcześniej pobiłem się  twoim byłym.

- Oj tam.-usłyszeliśmy dzwonek do drzwi.-Michał poszedł otworzyć,ale po chwili usłyszałam jak zaczyna krzyczeć,szybko się tam udałam.

- Mnie to nie obchodzi,chcę żeby dziecko miało nazwisko po tobie.

- Kaśka do cholery jedyne dziecko które będzie miało moje nazwisko to będzie moja córka.

- Ja się tak łatwo nie poddam,jeszcze popamiętasz mnie i ta cała pożal się boże żonka też.-powiedziała i poszła.Michał się odwrócił i nie sądził że stałam za nim.Bez słowa ominął mnie i poszedł do sypialni trzaskają drzwiami.Od razu tam poszłam.

- Michał....-ale przerwał mi.

- Proszę nie chcę na ciebie nakrzyczeć,możesz zostawić mnie samego?-wyszłam z pokoju i chwyciłam telefon.

- Halo?-usłyszałam głos Kaśki.

- Cześć tu Berenika chcę się z tobą spotkać......

I mamy kolejny,sorki że taki nudny,ale u mnie taka smętna pogoda,deszcz i burza :(

Świetne wakacje,jak wam się podoba końcówka????

Teraz się zacznie :)

Następny będzie w czwartek także miłego czytania.

Dziękuję za wasze liczne komentarze :)

Do następnego.

Pozdrawiam Aga