Rozdział 60:

Po 20 minutach z hali wyszedł Michał,każdy poszedł do swojego samochodu i mieliśmy się spotkać pod domem.Kiedy zajechałam pod blok zdziwiłam się że w salonie świeci się światło.

- Michał zapomniałeś zgasić światło?-zapytałam kiedy wysiadł ze swojego samochodu.

- Nie a co?-zapytał i spojrzał na okna.Trochę się zdziwił więc pognaliśmy na górę.Zagadka się rozwiązała kiedy w przedpokoju zobaczyłam Kaśkę.

- O Berenika?-zapytała i się uśmiechnęła.

- Co tu się dzieje?-zapytałam i spojrzałam na Michała.

- A mieszkam tu skoro zostaniemy rodzicami to musimy być blisko siebie,a ty co tu robisz?-nic nie odpowiedziałam tylko odwróciłam się i wyszłam.

- Ber to nie prawda,nie było jej jak wychodziłem,nie dawałem jej kluczy.-złapał mnie za rękę.

- Michał,a ja głupia chciałam ci uwierzyć,chciałam wrócić do ciebie bo mi cię brakuje,a ty i ona pod jednym dachem.Mam dość teraz wiem ze ten rozwód jest właściwy.-powiedziałam i wyrwałam rękę z ucisku i pognałam na dół.Jednak on nie odpuszczał.

- Ber proszę,zostań.

- Z kim z tobą i Kaśką,wiesz myślałam że jesteś tym który zmieni całe moje życie,że stworzymy wspaniałą rodzinę dla Zuzi,ale się nie da.Przepraszam.-wsiadłam do auta i odjechałam w stronę Rzeszowa.Po 5 godzinach jestem na miejscu,zmęczona usiadłam w salonie z całych emocji zaczęłam płakać.Zmęczona zasnęłam na kanapie.

Rano obudził mnie dzwonek do drzwi.Poszłam otworzyć a tam Bartek.

- Co ty tu robisz?-zapytałam z uśmiechem.

- Przyjechałem z tobą pogadać i to na poważnie.-powiedział i wszedł do salonu,poszłam za nim i usiadłam na fotelu.

- Poczekaj chwilę pójdę się ubrać.-poleciałam do sypialni i się ubrałam.

I wróciłam do salonu.

- O czym chcesz pogadać,tylko nie mów że o Michale bo nie chcę o nim gadać.

- Czy ty do cholery nie widzisz że on cię kocha? Star się zrobić wszystko żebyś mu uwierzyła ale ty jesteś nie ugięta.Pomyśl czasami.-krzyknął.

- I ty przyszedłeś prawić mi morały?

- Nie chcę żebyś przejrzała na oczy wolisz wierzyć dziewczynie która od samego początku chciała zepsuć wam związek,zamiast swojemu mężowi? Wiem że to dla ciebie trudne,ale ty za trzy miesiące rodzisz,mała będzie potrzebowała dwoje rodziców,co znajdziesz innego tatusia,Ber no cholera psujecie do siebie,ale nic nie potraficie sami zbudować.Gdyby Michał cię zdradził to powiedziałby prawdę,nie kłamałby,bo po nim można zobaczyć czy kłamie.Zastanów się nad tym co ci powiedziałem.-powiedział i wyszedł z mieszkania.Może powinnam w końcu podjąć dorosłą decyzję,ale nie potrafię i teraz mażę o byciu dzieckiem,żeby rodzice podejmowali za mnie decyzję,wiem że Bartek ma rację,ale boli mnie to wszystko.Nie potrafię już myśleć.Najchętniej bym zasnęła i już się nie obudziła.

Miesiąc później:

Kolejny miesiąc bez niego,postanowiłam wyjechać do Nysy,pomyśleć nad kilkoma sprawami i wiem że go kocham,ze względu na wszystko chcę go mieć tylko dla siebie.Wczoraj wróciłam do Rzeszowa i przygotowałam całą mowę,która mu zaprezentuję.Jutro wypadają jego urodziny,prezent mam i teraz tylko prosić boga o to by wszystko dobrze się potoczyło.

Następnego dnia udałam się do Żor,podjechałam pod znany mi blok i osiągną mnie strach,ale co będzie to będzie,weszłam na właściwe piętro i otworzyłam właściwe drzwi.W środku było pusto,czyli ma trening,więc damy radę.Posprzątałam w mieszkaniu,no nieźle tu na syfił.Później zrobiłam obiad i ładnie udekorowałam stół,nie mam takiego talentu więc tort kupiłam w cukierni.Zrobiła się 16:00 usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi.Rzucił torbą w przedpokoju i wszedł do kuchni co zawsze robił.Jego oczy przybrały kształt piłeczek pingpongowych.

- Ber?-zapytał jakby nie dowierzał.

- Wszystkiego Najlepszego.-szepnęłam i podałam mu prezent.

- Dziękuję,ale jak ty tu?-pytał.

- Michał,ja na prawdę przemyślałam wszystko i nie zamierzam żyć bez ciebie,za bardzo cię kocham.-podeszłam do niego.- I proszę cię o wybaczenie.-szepnęłam.

- To ja powinienem prosić o wybaczenie.-zaśmiał się.

- Pocałuj mnie skarbie.-uśmiechnęłam się,a on od razu wziął się do roboty,brakowało mi jego ust,spragniona kazałam mu usiąść na krześle i wpakowałam się na jego kolana i bardzo mocno wpiłam się swoimi spragnionymi ustami w jego malinowe usta.

- Kochanie ja ci przysięgam że ja nigdy....-przerwałam mu.

- Wierzę ci,a ona niech spada na drzewo.A teraz podaję obiad i tort.-wstałam z jego kolan.

- Zrobiłaś tort?-zapytał obejmując mnie od tyłu.

- Nie ale kupiłam i mam wielką ochotę na niego,tylko najpierw obiad.-zjedliśmy obiad i ten przepyszny tort,znaczy Michał kawałek,a ja resztę ale to szczegół.Później wspólna kąpiel i ułożyliśmy się w łóżku do snu.

- Jesteś bardzo na mnie zły że ci nie wierzyłam?-zapytałam.

- Nie jestem zły,jestem zły na siebie że wtedy się upiłem i ona mi teraz wmawia wszystko.Ale wykonam test DNA.-powiedział.

- Misiu?

- Tak?

- Kocham cię bardzo,i nie chcę żadnego rozwodu.-zaczęłam płakać.

- Nie pozwoliłby na rozwód za bardzo mi na tobie zależy,ale nie płacz już.-pocałował mnie i otarł mi łzy.

- Musisz mi pomóc.-zaśmiałam się.

- W czym ja mam pomóc?

- Ktoś musi mi pomóc z przeniesieniem rzeczy tutaj,chyba że nie chcesz żebym z tobą mieszkała.

- Oj pomogę ci,ale jutro jedziemy na zakupy.

- Na zakupy?-zdziwiłam się.

- No a Zuzi to ja rzeczy wyczaruję?-pogadaliśmy chwilkę i poszliśmy spać,znaczy poszliśmy spać cholernie szczęśliwi że jedną rzecz wygraliśmy.Wygraliśmy siebie......

 

 

 

 

 

I jest 60 :)

Troszkę na wakacjach myślałam i stwierdziłam że zrobię wam przyjemność i wreszcie ich połączę,ale nie obiecuję że to koniec ich problemów :)

Następny we wtorek,a dziś czeka mnie wielkie rozpakowanie walizek,pamiątek.Dziękuję za waszą cierpliwość.I dziękuję za wasze komentarze.

Pozdrawiam Aga