Rozdział 2:

Rano wstałam o 7:00 i wiem że dziś jest trening w teatrze,a jutro nie szczęsny mecz nie dam rady fizycznie.Poszłam do łazienki i przeżyłam szok.

- O boże nie chciałam ci wejść.-tłumaczyłam się,kiedy zobaczyłam Michała w samych bokserkach.

- Nic się nie stało,to ja przepraszam że tak długo tu siedzę,już spadam.-powiedział.

- Nie spokojnie ja zejdę do tej na dole,możesz się szykować.-powiedziałam i zamknęłam drzwi.Boże jakie on ma ciało,aż gorąco mi się robi.Zeszłam do łazienki i się szybko ubrałam.

 

Później poszłam do kuchni gdzie już wszyscy siedzieli.

- Cześć Ber.-krzyknął Kuba.

- Cześć,ja już idę.-powiedziałam.

- Bez śniadania nie wyjdziesz.-powiedziała mama,a szczerze wam powiem że tak się stresowałam moim niby upadkiem że nic nie przełknę.

- Mamo daj spokój,śpieszę się.-powiedziałam i wyszłam nie słuchając co do mnie mówi.Poszłam po Julkę.

- Boże tak mnie poganiałaś że nie zdążyłam zjeść śniadania.-zaśmiała się.

- Boję się.-powiedziałam,a ona mnie przytuliła.

- Dwa lata ukrywasz wszystko więc uda nam się też to.Chodź bo później trening i akcja schody.

W szkole lekcje strasznie szybko mi minęły,nauczyciele coś tam gadali o maturze i o studniówce czyli dziś był taki luz.Później udałyśmy się szybko na trening gdzie ćwiczyliśmy układ na mecz.Około 16:00 poszliśmy do mnie do domu i skierowałyśmy się do mojego pokoju..

- Julka idziesz na dół zagadujesz wszystkich,a ja spadam.-powiedziałam.

- Dobra tylko za mocno nie spadaj.-powiedziała i wyszła.Po jakiś 5 minutach wyszłam z pokoju i stanęłam na schodach.

- Ok teraz albo nigdy.-powiedziałam pod nosem i z turlałam się ze schodów.

- Boże dziecko nic ci nie jest?-zapytała mama kiedy wszyscy wbiegli do przedpokoju.

- Strasznie boli mnie kostka.-powiedziałam i chwytając się za nią.

- Adam trzeba jechać do szpitala.-powiedziała zdenerwowana mama.Głupio mi było ich okłamywać ale nie miałam wyjścia.Tata pomógł mi wstać i poszliśmy do samochodu.W szpitalu założyli mi opatrunek który muszę zmieniać,i kategorycznie lekarz zabronił mi ćwiczyć w klubie i grać w jutrzejszym meczu,co oznacza cel osiągnięty.Po powrocie do domu ustaliłam z rodzicami żeby poszli na mecz i się mną nie martwili.Poszłam spać około 22:00.

Rano wstałam o 8:00,mecz jest na 11:00.Ubrałam się i w podskokach zeszłam na dół muszę w końcu udawać.

 

- Po co wstawałaś zaniosłabym ci śniadanie na górę.-powiedziała mama.

- Spokojnie już mnie nie boli tak kostka.

- Coś ty w ogóle zrobiła?-zapytał Bartek.

- Schodziłam po schodach kiedy niefortunnie poślizgnęła mi się noga.-wytłumaczyłam.

- No dobra my idziemy już na mecz,wracamy od razu po nim.-powiedział tata.

- Dobra i chłopaki powodzenia.-powiedziałam i spojrzałam na Michała sama nie wiem czemu.Wszyscy wyszli,a ja poszłam po moją torbę ze strojem.Po jakiś 25 minutach byłam w szkole,w szatni spotkałam Julkę.

- No hej gotowa?-zapytała.

- Tak tylko się boję nigdy nie tańczyłam przed rodzicami.

- Dasz radę,daj pomogę ci z peruką.-pomogła mi dokładnie ją przypiąć żeby mi nie spadła.I w trakcie pierwszej przerwy technicznej wykonałyśmy nasz układ.

Na koniec ukłoniłyśmy się i wybiegłyśmy z sali.

- Dziewczyny było genialnie,więc teraz się żegnamy i widzimy się w niedzielę na przedstawieniu,macie być w teatrze o 6:00 rano.-powiedział nasz tak zwany szef/trener.

- Dobrze.-powiedziałam z dziewczynami,szybko z Julką się przebrałyśmy i wybiegłyśmy do mojego domu.Po 30 minutach byłyśmy w domu,ja szybko zrobiłam sobie opatrunek.

- Dzięki Jul bez ciebie nie dałabym rady,bardzo cię kocham siostro.-zaśmiałam się.

- Ja ciebie też,dobra lecę do siebie poćwiczyć tekst na niedziele.-pożegnałyśmy się i wyszła.Około 14:00 usłyszałam dzwonek do drzwi.Poszłam otworzyć a za nimi stała........

 

 

 

 

I jest dwójka :) Jak się wam podoba,dziękuję serdecznie za wszystkie komentarze,i  witam serdecznie WIOSNĘ :) Następny już w niedzielę,zapraszam serdecznie.

Pozdrawiam Aga