Rozdział 7:

Stałam i patrzyłam wielkimi oczami na Michała.Jak on mógł ich tutaj zaprosić,przecież nasz związek trwa tydzień.

- Dzień dobry państwu.-odezwałam się w końcu.

- Witaj,Anna Kubiak.-podała mi rękę jego mama.

- Berenika Kurek.-uścisnęłam jej rękę.

- Jarosław Kubiak.

- Berenika Kurek.-boże nigdy się tak nie stresowałam.Przeprosiłam wszystkich i poszłam się ubrać bo byłam tylko w mojej piżamce.Weszłam do łazienki i próbowałam uspokoić myśli.

- Spokojnie nie denerwuj się,to tylko spotkanie z jego rodzicami.-boże co ja mówię aż spotkanie z jego rodzicami.Ubrałam się i wyszłam.

 

Usiadłam koło Michała i zaczęło się przepytywanie.

- A gdzie się poznaliście?-uśmiechnęła się jego mama.

- W Nysie jak z Bartkiem pojechałem na ten mecz.-odpowiedział Michał byłam mu wdzięczna nie zdołam z siebie wydać jakiegokolwiek słowa.

- A Berenika co studiujesz?-no i super co ja mam powiedzieć.

- Jak zdam maturę to na studia do Łodzi.-powiedziałam.

- To ile ty masz lat?-zapytał,a raczej krzyknął jego ojciec.

- Mam 18 lat.

- Nie no....-zaczął pan Jarek,ale pani Ania mu przerwała.

- Bardzo ładnie ze sobą wyglądacie.-czułam się bardzo niezręcznie.Ojciec Michała w ogóle się już nie odzywał i patrzył wrogim spojrzeniem na mnie.Jego rodzice zaczęli zbierać się około 16:00.Michał wyszedł z nimi się pożegnać,może i podsłuchiwałam ale jego ojciec dość głośno mówił.

- Michał chyba oszalałeś.-powiedział jego ojciec.

- Ale czemu?

- Ona ma 18 lat,a ty 24 to jest 6 lat różnicy.To zwykła gówniara.

- Tato przestań Berenika jest fantastyczna.-bronił mnie mój chłopak.

- Poleci tylko na kasę,spłuka cie do zera i ucieknie.Kasia była lepsza i przynajmniej zarabiała sama i była po studiach,a ona nic jeszcze nie osiągnęła.-było mi przykro słuchać że ktoś ma takie zdanie o mnie.

- Kaśka to przeszłość teraz jest Berenika.

- Synku nie zrozum nas źle ale ona nie jest dla ciebie odpowiednia.Mam nadzieje że znajdziesz sobie lepszą.-teraz jego mama.Dalej tego nie słuchałam bo poszłam spakować swoje ciuchy.Kiedy już zapinałam torbę do sypialni wszedł Michał.

- Co ty słonko robisz?-zapytał.

- Pakuję się.-powiedziałam dławiąc się łzami.

- Ej dlaczego?-zapytał i złapał mnie za nadgarstki.

- Michał to chyba za szybko poleciało,słyszałam jakie zdanie ma o mnie twoja rodzina i nie chcę psuć waszych relacji.Lepiej będzie jak pojadę do domu.

- Nigdzie nie pojedziesz nie obchodzi mnie ich zdanie,rozumiesz?-zapytał i przytulił mnie.- Nie płacz już,nie lubię na to patrzeć.

- Michał,ale jeżeli będziesz miał jakiekolwiek wątpliwości to masz mi je powiedzieć.-popatrzyłam w jego oczy.

- Nigdy nie będę ich miał.-pocałował mnie.Resztę dnia spędziliśmy przed telewizorem.

- Kochane chodź na hale,zagrać.-poderwał się nagle Michał.

- Nie jestem zmęczona.-powiedziałam.

- No proszę nie zrobisz tego dla mnie?-spojrzał na mnie i co miałam zrobić,zgodziłam się.Pojechaliśmy na halę i poszłam się przebrać.Weszłam na salę.

- No ile można się przebierać?-zapytał.

- Dość długo.-zaśmiałam się.

- Z której ścinasz?-powiedział,a ja nie wiedziałam o co chodzi.

- Co?

- No z której strony lubisz ścinać?

- Obojętnie.-wymusiłam uśmiech.

- Dobra rozegram ci.-puścił mi oko.Nie za bardzo wiedziałam co mam zrobić z tą piłką.Wyglądałam jak sierota,wiem może troszkę powinnam umieć grać,ale nie mam do tego talentu.Michał podawał mi piłki,a ja zasłaniałam tylko twarz żeby nie dostać.- Ber co się dzieje?

- Nic a co ma się dziać?-zapytałam.

- Boisz się odbić piłkę,o co chodzi?

- Mówiłam że jestem zmęczona.-powiedziałam zdenerwowana.

- Berenika powiesz mi wreszcie co się dzieje?-zapytał.

- Nic się nie dzieje,możemy wrócić do mieszkania?-poszłam do szatni się przebrać,odkąd spotkałam Michała,moje sekrety są bliskie wyjścia,pokazania się.Strasznie żałuję że zaczęłam to całe przedstawienie,ale teraz muszę z tym kłamstwem żyć.

Rano obudziłam się o 10:00.Michała nie było obok.Wstałam i w salonie zobaczyłam karteczkę z informacją że idzie do sklepu.Poszłam się ubrać.

 

Kiedy wychodziłam z łazienki do mieszkania weszła jakaś dziewczyna.

- O przepraszam a kim ty jesteś?-zapytała mnie.

- To raczej kim pani jest.-powiedziałam.

- Katarzyna Baj.

- Berenika Kurek.-podałam jej rękę.

- Wiesz tu mieszka mój chłopak Michał,a ty jesteś jego kuzynką?-otworzyłam szeroko oczy jego dziewczyna.

- Przecież Michał to mój....

- Znowu to samo.Wiesz to w jego stylu,kiedy tylko wyjeżdżam do Stanów wiąże się z jakąś młodą dziewczyną.Ale teraz już jestem i możesz spadać,bo Michał jest mój i zawsze będzie.-nie mogłam uwierzyć że on mógł mnie tylko wykorzystać nie wierze.

- Michał nigdy by mnie nie wykorzystał.-powiedziałam.

- Wiesz on jest gwiazdą siatkówki on może mieć każdą panienkę.Teraz już koniec bo wróciłam więc wyjdź z stąd.-powiedziała a ja pobiegłam po swoją torbę.Wyszłam z mieszkania trzaskając drzwiami.Znalazłam najbliższy przystanek tylko nie udałam się do Nysy,kierunek Bełchatów.......

 

 

 

 

 

I jak wam się podoba??? Pojawiła się była Michała i troszeczkę namiesza.tak jak się umawialiśmy jutro kolejny.Mam nadzieję że wam się spodoba :)

 Wczoraj zostałam ciocią :) Moja najstarsza siostra urodziła zdrową dziewczynkę ,ależ się cieszę i to dla malutkiej teb rozdział.Do jutra.

Pozdrawiam Aga